Zijde van/voor de hemel

Hollandia,

Hier ben ik weer om jullie op de hoogte te stellen wat ik zoal doe, zie, ruik en proef. Mijn reis naar Laos begon helemaal goed, eerst een bezoek aan mijn vriendin in Frankfurt die net is bevallen van een wondertje en een bezoek aan mijn nicht&neef+zoontje. Daarna was het weer dááág Europa en op naar Azië. Sommige van jullie zullen het vast allemaal niet meer begrijpen, wat ik me kan voorstellen, in het kort: mijn plan naar India kon niet doorgaan vanwege bepaalde visum eisen waar ik op dat moment niet aan kon voldoen, balen! Het was balen maar, Go with the flow……. En dan ben je ineens in een andere mooie plek op de wereld…..

Geen idee wat erop me pad zou komen, ik moet eerlijk zijn da ik me ook niet had verdiept in de facts&figures van Laos. Een beetje in de Lonely Planet gebladerd en voor de rest dacht ik; geen probleem, we zien het allemaal wel……
En ooooohw wat vond ik Laos Géweldig! De mensen zijn zo rustig (in vergeleken met Chinese die ik toen 2 maanden om me heen had), zeer vriendelijk een beetje traag en easy-going. Echt Lao stijl is namelijk : baw pen nyang ( bopangjang) wat betekend: geen probleem. Alles prima (vaak ook schijn), geen zorgen komt goed.

Mijn eerste weken waren fantastisch, ik ben opgevangen door super vrienden van vrienden die 2 heerlijke ondeugende gemakkelijke kids hebben. Het voelde echt als een second familie in een ander land. Ik werd ook voorgesteld aan hun vrienden zodat ik wat contacten op deed in Vientiane. Iedereen zei wel zoiets als; je bent altijd welkom voor een babbeltje of lekkernij, dit voelde helemaal goed. Verschillende etentjes met mensen gehad en op stap geweest. Het ging allemaal zo gemakkelijk en vanzelfsprekend, ik hoefde helemaal geen moeite te doen, het kwam aangewaaid….
Het was niet de bedoeling dat ik mijn hele periode bij deze super familie onderdak zou hebben, voor hun niet en voor mij niet, het kan namelijk nog wel als een thuis ‘voelen’ maar ergens voel je je nog wel beperkt. De nieuwe woonruimte kwam ook aangewaaid, de vader van een andere stagaire werkt bij een Duitse organisatie die kamers aanbiedt voor Duitse jongeren die voor een jaar vrijwilligersproject doen in Laos, Vientiane. Het was niet alleen een ideale kamer maar ik kon op deze manier makkelijke sociale contacten krijgen, gelukkig werd ik al snel in de groep opgenomen. Zuper Deutche Leute! Een ander voordeel hieraan is, is dat sommige Engels of Duits geven aan Lao studenten en deze studenten nodigen hun uit voor etentjes en uitgaansactiviteiten. Op deze manier kom ik ook in contact met de ‘echte’ Lao bevolking want ik mag er vaak aan participeren. Het is moeilijk om in zo’n blog te gaan vertellen wat ik allemaal heb gezien en gedaan maar laten we het samengevat zo zeggen: Eerste weekend aankomen, 2e weekend naar Nam Ngum ( een groot meer en geslapen op een eilandje zonder sanitaire/elektrische faciliteiten), 3e weekend verjaardag van een Lao student, wezen stappen, naar de Wat (tempel) geweest om eten te doneren aan de monniken ( bijzonder om dit eens gezien te hebben) 4e weekend naar Seikhong ( zuiden van Laos om naar het veld te gaan voor de thee en moerbij plantage) 5e weekend, dat is nu, met mijn vader in Luang Prabang ( jaaaaa mijn vader is gisteren aangekomen).
In zo’n korte tijd heb ik al veel kunnen ondernemen ( met hulp van anderen!) dat ik niet zo goed weet wat ik precies hier ga schrijven of als ik terug kom wat ik jullie ga vertellen. Goed, ik denk dat jullie zelf weten hoe het is om iets helemaal na te vertellen zoals het toen was.

Laat ik nu jullie iets gaan vertellen over de stage want daarom ben ik immers hier. Mijn stage compagnie is Mai Savanh Lao wat betekend: Zijde van/voor de hemel, dat is je eigen interpretatie. Beide vind ik mooi, zijde die zo gemaakt is dat het ‘hemelse’ kwaliteit is, of zijde dat je aanbiedt aan de ‘hemelse’ bevolking. Deze compagnie is in 2005 opgericht door een Frans stel die uit hun hart de moerbeiboeren en wevers willen helpen om inkomen te krijgen door ze te ondersteunen om op de markt te komen. Ze maken namelijk geen winst voor hun zelf, als ze winst maken investeren ze het in het bedrijf of gaat het naar de werknemers. Hun productie is fairtrade en biologisch gecertificeerd en ik zie dat ook echt terug. De sfeer al als je binnenkomt en hoe de mensen met elkaar omgaan buiten de certificaten eisen om. Mensen hebben me altijd gewaarschuwd, wacht maar totdat de ‘echte’ ‘harde’ wereld voor je open gaat en je visie wordt anders. Echt niet, ik heb juist meer het gevoel: ik wil een ‘eerlijkere’ wereld. Op mijn stage zie ik ook dat het kan. Moet ik eerlijk zijn dat ik natuurlijk ook zo mijn verbazingen heb en soms met open mond sta maar mijn ‘verbeter de wereld’ gevoel is alleen maar sterker. In het begin kon ik er geen touw aan vast knopen hoe dit bedrijf in elkaar zit maar nu is het een stuk helderder. Ik heb nu alle stappen van de keten gezien en met sommige aspecten meegedraaid. De zijde productie was voor mij echt heel boeiend, dat je van een dier zoiets prachtigs kan krijgen als zijde, wauw, een bijzondere gave van de natuur.
Als jullie geïnteresseerd zijn in mijn stage bedrijf neem dan een kijkje op: www.maisavanhlao.org en voor de producten op: www.maisavanhlao.org/Catalogue.html Als jullie iets moois zien en graag willen hebben, kunnen jullie dit aan mij doorgeven voor 5 november en ik neem het voor jullie mee naar NL!

Naast de leuke stage en ondernemingen zijn er ook (helaas) mindere dagen, het is soms best moeilijk om te beseffen dat de mensen die je graag knuffelt en tegen aanklets zich aan de andere kant van de aarde bevinden. Soms wil je weleens je hart luchten of lekker tegen iemand aankruipen en dat die gene zegt dat alles goed komt. Let goed op, ik wil hier nu niet gaan verklaren dat doordat ik hier ben meer besef wat ik in Nederland heb, want ik weet wat ik heb daar Het is het feit dat je jezelf tegenkomt en de vraag hoe je dingen gaat aanpakken en oplossen op jezelf/met jezelf. Door zo op mezelf te zijn in zo’n land als Laos zie ik dat ik de cultuur houding langzaam aan het overnemen ben ‘ Baw pen yang’, ach wat maakt het uit, het komt wel goed, ik realiseer me dat ik zo’n gevoel veel vaker heb dan in het begin, ik kan soms namelijk nogal een onnodige stresskip zijn zoals jullie weten! Hahaha, je moet hier wel, anders lopen de Lao mensen hard van je weg…….. Het drankgedrag ga ik niet overnemen van deze bevolking, oh oh oh, wat kunnen deze lui zuipen, serieus, 50 % v.d. bevolking is al dronken rond een uur of 6 ’s avonds. De hoofdactiviteiten voor Lao volk is ook eten en drinken. Ik ben ook altijd erg blij als ik weer veilig in mijn bed lig, er gebeuren hierdoor namelijk veel verkeersongelukken. Om eerlijk te zijn ben ik geen grote fan van het Lao menu, zoek graag de Europese of Thaise keuken op…..

Allerbeste mensen, ik denk dat het voor nu voldoende is, het belangrijkste dat jullie nu weten: Het gaat me goed! Hoe gaat het daar?

Saibadee & tot snel & ziens